lunes, 19 de octubre de 2020

Que descansada vida...


Esta vida de ahora que llevamos, 
este estar de otra forma e ir como mejor sabemos...
 hoy me lleva a reflexionar sobre tanto vivido antes tan fácilmente y sin esfuerzo...
 llena nuestra vida entonces de posibilidades. 

Y así degrano con ternura hechos que fueron  ya pasados y que ahora son para mí "luceros" que en la noche iluminan con mayor verdad incluso esta realidad... que cada uno llevamos.  Tomo cuanto tengo en mi alma ahí escondido y lo entrego poco a poco a esta suave desazón del virus...le doy pedazos de vida para tenerlo entretenido y a cada tristeza sumo yo vida y más vida, alegrías tan bellas compartidas, luces de amor amigas, eternidades mías que llevo en mí metidas...antídotos que neutralizan.

Construyo y descanso en estas mares movedizas...que pasarán... como todo en esta vida.

2 comentarios:

  1. Dígame ahora el que se tuviere por más discreto y recatado qué más prevenciones para su edad madura podía haber hecho la bella Belisa, pues aún no consintió que dentro de su alma hubiese alguna zozobra que fuese empaño de los ricos recuerdos que la vida moza le diera. Y así lo puso por escrito para regocijo y deleite de los sus amigos que desde tiempos inmemoriales la leían.

    ResponderEliminar
  2. Ostres, després de l'escrit d'en José Antonio, no tinc res més a afegir.

    ResponderEliminar